Author :
Abstract
Siyasi partilerde parti içi demokrasi, çoğulcu ve katılımcı rejimlerde vazgeçilmez bir unsurdur. Oligarşik eğilimler ve siyasi partiler üzerindeki baskılar ortadan kaldırılmadığı sürece parti içi demokrasiden bahsedilemez. Siyasi partilerin yeniden yapılandırılarak demokrasinin işleyebilir hale gelmesi için öncelikle parti içi demokrasinin ne olduğu anlaşılmalıdır. Siyasi partilerin örgüt yapılarının, üye ve delege sistemlerinin, parti yönetimlerinin ve aday belirleme yöntemlerinin diğer bir ifadeyle, karar mekanizmalarının yeniden ele alınarak siyasi rejimin demokratikleşmesine ortam hazırlanması gerekir. Tüm demokratik kurumlarda olduğu gibi, siyasi partilerde liderlerin önemli bir yeri vardır. Liderin tutum ve davranışları, onun siyasal kültürüne, siyasal bilincine, eğitim ve ekonomik düzeyine ve demokrasi ilkelerine bağlılık ölçüsüne göre değişmektedir. Bu nedenle siyasi partilerdeki parti içi demokrasinin düzeyi liderin gücüne göre değişiklik göstermektedir.
Keywords
Abstract
Intra-party democracy in political parties is an inevitable issue in pluralist and participatory regimes. Unless oligarchic tendencies and pressures on political parties are eliminated, intra-party democracy cannot be mentioned at all. In order for the implementation of democracy by restructuring the political parties, the essence of intra-party democracy must be comprehended. By reconsidering the decision-making mechanisms, such as organizational structures of political parties, member and delegate systems, party administrations and methods of nomination, it should be paved the way for the democratization of the political regime. As in all democratic institutions, leadership has an important role in political parties. Leader attitudes and behaviors vary according to her/his political culture and consciousness, education level, economic condition and his/her commitment to democratic values. Therefore, the level of democracy in intra-party differs by the power of the leader.
Keywords
- Akartürk, A. E. (2018). Avrupa Hukukuna Uyum Süreci Açısından Türk Hukukunda Siyasi Parti Yasakları, İstanbul: Yeditepe Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayını No:13.
- Akat, A. S. (2001). Parti İçi Eğitim ve Örgütlenme. www.ibun.edu.tr (01.08.2020)
- Bektaş, A. (1998). Türk Siyasal Demokrasisi, Sorunlar ve Nedenleri. Yeni Türkiye, ss.841-847.
- Bilir, F. (2007). Siyasi Partilerde Parlamento Adaylarının Belirlenmesi. Ankara: Yetkin Yayınları.
- Çapoğlu, G. (1994). Türkiye'de Siyasi Tıkanıklığı Aşmak için. Ankara: Stratejik Araştırmalar Vakfı Yayını.
- Duverger, M. (1986). Siyasi Partiler. (Çev. Ergun Özbudun), Ankara: Bilgi Yayınevi.
- Erdoğan, M. (2015). Anayasal Demokrasi. Ankara: Siyasal Kitabevi.
- Eroğlu, C. (1999). Devlet Yönetimine Katılma Hakkı. Ankara: İmge Kitabevi.
- Göze, A. (2007). Siyasal Düşünceler ve Yönetimler. İstanbul: Beta Yayıncılık.
- Gözler, K. (2017). Anayasa Hukuku Genel Esasları. Bursa: Ekin Yayınevi.
- Gülsoy, M. T. (2000). Demokrasilerde Siyasal Parti Teşkilatı ve Parti İçi Demokrasi. (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
- İba, Ş. (2017). Siyasi Partiler ve Seçim Hukuku. Ankara: Seçkin Yayınları.
- Kapani, M. (2007). Politika Bilimine Giriş. İstanbul: Bilgi Yayınları.
- Karakoç, R. (2017). Parti İçi Demokrasi: Türkiye, Fransa, Amerika Birleşik Devletleri Karşılaştırması. Ankara: Gazi Kitabevi.
- Kışlalı, A. T. (2018). Siyaset Bilimi. İstanbul: Kırmızı Kedi Yayınevi.
- Koçak, M. (2002). Siyasal Partiler ve Türkiye'de Parti Yasakları. Ankara: Turhan Kitabevi.
- Küçük, T. S. (2015). Parti İçi Demokrasi. İstanbul: On İki Levha Yayıncılık.
- Mutlu, O. (2008). 1982 Anayasası ve Siyasi Partiler Kanunu'na Göre Parti İçi Demokrasi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
- Önal, S. M. (2007). Türkiye'de Parti İçi Demokrasi: CHP ve AK Parti Örneği. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
- Özbudun, E. (1995). Türkiye'de Demokratik Siyasal Kültür. Ankara: Türk Demokrasi Vakfı
- Özbudun, E. (1977). Siyasal Partiler. Ankara: Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayınları.
- Özcan, H. (2007). Siyasi Partiler Hukuku. İstanbul: Der Yayınları.
- Popper, R. K. (2013). Açık Toplum ve Düşmanları. (Çev. Mete Tunçay ve H. Rızatepe). Ankara: Liberte Yayınları.
- Sağlam, F. (1999). Siyasal Partiler Hukukunun Güncel Sorunları. İstanbul: Beta Yayıncılık.
- Sartori, G. (2014). Demokrasi Teorisine Geri Dönüş, (Çev. Tunçer Karamustafaoğlu, Mehmet Turhan), İstanbul: Sentez Yayıncılık.
- Şener, A. (1995). Siyasi Partilerde Liderlik, Yatay İlişkiler ve Yasaklar Sorunu. Siyasal Partiler ve Demokrasi Sempozyumu. İstanbul: Tesav Yayınları.
- Teziç, E. (2015). Anayasa Hukuku. İstanbul: Beta Yayıncılık.
- Touraine, A. (2000). Demokrasi Nedir? (Çev. Olcay Kunal). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
- Tuncay, S. (2000). Parti İçi Demokrasi ve Türkiye. Ankara: Gündoğan Yayınları.
- Tunç, H. (2018). Anayasa Hukuku Genel Esaslar. Ankara: Gazi Kitabevi.
- Turan, İ. (2011). Türk Siyasi Partilerinde Lider Oligarşisi: Evrimi, Kurumsallaşması ve Sonuçları. İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, ss.45.
- Türk, T. C. (2009). Parti İçi Demokrasi: CHP, MHP ve AK Parti. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Antalya.
