SERBEST ZAMAN FAALİYETLERİNE KATILAN GENÇLERİN KİŞİSEL GELİŞİM YÖNELİMLERİ VE YAŞAM DOYUMU ÖZELLİKLERİNİN İNCELENMESİ
Author :
Abstract
Gençlerin kişisel gelişim yönelimlerini ve yaşam doyumu özelliklerini anlayabilmek için serbest zaman faaliyetleri oldukça önemlidir. Bu doğrultuda bu araştırmanın amacı serbest zaman faaliyetlerine katılan gençlerin kişisel gelişim yönelimlerini belirlemek ve yaşam doyumu özelliklerini ortaya koymaktır. Bu araştırmada nicel araştırma yöntemlerinden tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın örneklem grubunu yaşları 18-29 arasında değişen 200 genç oluşturmuştur. Verilerin toplanmasında Diener ve ark. (1985) tarafından geliştirilip Köker (1991) tarafından Türkçeye uyarlanan Yaşam Doyumu Ölçeği ile Robitschek ve ark. (1998) tarafından geliştirilip Yalçın ve Malkoç (2013) tarafından Türkçeye uyarlanan Kişisel Gelişim Yönelimi Ölçeği II kullanılmıştır. Katılımcıların demografik özelliklerini tespit edebilmek için ise araştırmacılar tarafından hazırlanan 8 soruluk anket formu kullanılmıştır. Veriler, SPSS 25.0 programıyla analiz edilmiştir. Tanımlayıcı istatistiklerin yanı sıra verilerin normal dağılım gösterdiği tespit edildiği için parametrik testlerden Independent Samples T Testi ve Anova Testi kullanılarak veriler analiz edilmiştir. Anova testi sonucunda fark çıkması durumunda post-hoc testlerinden faydalanılmıştır. Varyanslar homojen olduğu için Bonferroni testi kullanılarak farkın kaynağı tespit edilmiştir. Araştırma sonucunda serbest zaman faaliyetlerine katılan gençlerin yaşam doyumu düzeyleri orta düzeyde olduğu görülmüştür. Gençlerin kişisel gelişim yönelimlerine ait ortalama puanlarına bakıldığında planlı olma durumu yüksek, değişime hazır olma durumu yüksek, kaynakları kullanma durumları orta ve amaçlı davranış düzeylerinin yüksek olduğu söylenebilir.
Keywords
Abstract
Leisure activities are very important in order to understand the personal development orientations and life satisfaction characteristics of young people. In this direction, the aim of this research is to determine the personal development orientations of young people participating in leisure activities and to reveal their life satisfaction characteristics. In this study, survey model, which is one of the quantitative research methods, was used. The sample group of the study consisted of 200 young people aged between 18-29. In data collection, Diener et al. (1985) and adapted into Turkish by Köker (1991) Satisfaction with Life Scale, and Robitschek et al. (1998) and adapted into Turkish by Yalçın and Malkoç (2013) Personal Development Orientation Scale II was used. In order to determine the demographic characteristics of the participants, a questionnaire consisting of 8 questions prepared by the researchers was used. The data were analyzed with the SPSS 25.0 program. In addition to descriptive statistics, the data were analyzed using the Independent Samples T Test and Anova Test, which are parametric tests, since it was determined that the data showed normal distribution. In case of a difference as a result of the Anova test, post-hoc tests were used. Since the variances were homogeneous, the source of the difference was determined using the Bonferroni test. As a result of the research, it has been seen that the life satisfaction levels of the young people who participate in leisure time activities are at a moderate level. Considering the average scores of the personal development orientations of the youth, it can be said that their level of planning is high, their readiness for change is high, their use of resources is moderate, and their level of purposeful behavior is high.
Keywords
- olduğu bilinmektedir (Eime & Jack-Payne, 2014; Grao-Cruces, Fernandez, & Nuviala, 2014).
- katılan bireylere göre daha yüksek ortalama puana ulaştıkları sonucu bulunmuştur (Cha, 2018;
- Mutz, Reimers ve Demetriou, 2020). Kişisel gelişim yönelimleri ölçeğinde ise amaçlı davranış,
- olduğu gibi (Çam ve Artar, 2014), erkeklerin yaşam doyumu seviyelerinin kadınlardan daha
- yüksek olduğu sonucuna ulaşan çalışmalar da vardır (Kaçan-Softa ve diğ., 2015). Buna karşın
- Seydooğulları, 2018; Özkul ve Cömert 2018; Şahin 2019). Kişisel gelişim yönelimleri ölçeği
- açısından Genç ve Fidan (2019) tarafından yapılan çalışmada çalışmamıza benzer şekilde
- (2017) araştırmasında, çalışmamıza benzer şekilde kadınların erkeklere göre daha yüksek kişisel
- görülmüştür (Koçak, 2016; Zehir, 2016). Sporcu eşleri ile yapılan bir diğer çalışmada sporcu
- doyumunu arttırdığı söylenebilir (Kara ve ark., 2014). Medeni durum değişkenine göre kişisel
- bireylere göre yüksek olduğu görülmüştür. Haldız (2018) tarafından yapılan araştırmada da
- Literatür incelendiğinde çalışmamıza benzer şekilde Yenihan ve diğerleri (2016) tarafından
- anlamlı farklılık tespit edilememiştir. Yücel ve Tintaş (2022) tarafından yapılan araştırmada da
- Fu ve Chang, 2021; Gory, Gory ve Slavov, 2018; Güler, Güler ve Koşar, 2017). Kişisel gelişim
- farklılık bulunamamıştır (Yücel ve Tintaş, 2022). Bu sonuç araştırmamızla benzerdir. Yaşam
- bulunmuştur (Coşkun, 2018). Araştırmamızın sonucunda, gençlerin eğitim durumlarına göre kişisel gelişim yönelimi
- (2010) yapmış oldukları çalışma sonucunda da üniversite mezunu olanların kişisel gelişim
- beklentilere sahip olmasıyla yaşam doyumunun düştüğü tespit edilmiştir (Şekeroğlu, 2013). Daha sonraki çalışmalar için gençlerin hangi serbest zaman aktivitelerine katılmak
- Alpar, R. (2018). Spor, Sağlık ve Eğitim Bilimlerinden Örneklerle Uygulamalı İstatistik ve Geçerlik-Güvenirlik. (5. Baskı). Detay Yayıncılık.
- Altınışık, Ü., İlhan, E. L., & Kurtipek, S. (2021). Zihinsel engelli bireylerde sporun etkilerine yönelik farkındalık: spor yöneticisi adayları üzerine bir araştırma. CBÜ Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 16(2), 79-90.
- Avşaroğlu, S., & Koç, S. (2019). Yaşam doyumu ile sıkıntıyı tolere etme arasındaki ilişkide iyimserliğin aracı etkisi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 9(53), 565588.
- Cha, Y. J. (2018). Correlation between leisure activity time and life satisfaction: Based on KOSTAT time use survey data. Occupational Therapy International, 2018, 1-9.
- Chen, M. F. Y., & Chang, Q. (2021). Life satisfaction among older adults in urban China: Does gender interact with pensions, social support and self-care ability? Ageing & Society, 120.
- Coşkun, E., (2018). Kişilerin Mutluluk Düzeyleri ve Yaşam Doyumlarının Evlilik Uyumları ile Evlilik Süreleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Üsküdar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Çiftçi-Arıdağ, N., & Ünsal-Seydooğulları, S. (2018). Lise öğrencilerinin yaşam doyumu ve yılmazlık düzeylerinin anne baba tutumlarıyla ilişkisi açısından incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 34(4), 1037-1060.
- Dağlı, G., & Beyazsaçlı, M. (2010). Ana-baba tutumu ve kendini gerçekleştirme düzeyleri arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi. Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi, 4(7), 1-16.
- Diener, E. (1984). Subjective well-being. Psychological Bulletin, 95 (3), 542-575.
- Diener, E., & Ryan, K. (2018). Öznel iyi oluş: Genel bir bakış. (Çev. Nevzat Gencer), Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11(3), 2621-2638.
- Diener, E., Emmons, R. A., Larsen, R. J., & Griffin, S. (1985). The satisfaction with life scale. Journal of Personality Assessment, 49(1), 71-75.
- Dieter, V. (1998). Spor Sosyolojisi (A. Atalay, Çev.). Alkım Yayınları.
- Eime, R. H., & Jack-Payne, W. (2014). Dose-response of women's health related quality of life and life satisfaction to physical activity. Journal of Physical Activity and Health. 11(2), 330-338.
- Ekşi, H., Özgenel, M. & Alp, İ. (2020). The mediation role of teamwork ın the relationship between teachers' emotional ıntelligence levels and life satisfaction. International Journal of Eurasia Social Sciences, 11(42), 1047-1082.
- Genç, M., Fidan, Y. (2019). Öğrencilerin kişisel gelişim yönelimlerinin kariyer uyum yeteneklerine etkisi: üniversite öğrencileri örneği. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 18(35), 151-178.
- Gorry, A., Gorry, D., & Slavov, S. N. (2018). Does retirement improve health and life satisfaction? Health Economics, 27(12), 2067-2086.
- Grao-Cruces, A., Fernandez M. A., & Nuvial, A. (2014). Association of fitness with life satisfaction health risk behaviors, and adherence to the mediterranean in spanish adolescents. Journal of Strength & Conditioning Research, 28(8), 2164-2172.
- Güler, E. Ö., Güler, H., & Koşar, Ç. (2017). Anne-yetişkin kız ilişkisinin yetişkin kızın yaşam doyumu ve benlik saygısı üzerine etkisinin Adana ilinde incelenmesi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 26(2), 176-188.
- Haldız, K. (2018). Kişisel Gelişim Yönelimi ve Kariyer Uyum Yetenekleri Arasındaki İlişkinin Kişisel Gelişim Eğitimleri Açısından İncelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Sakarya Üniversitesi İşletme Enstitüsü.
- Kaçan-Softa, H., Karaahmetoğlu, G.U., Erdoğan, O. & Yavuz, S. (2015). Yaşlılarda yaşam doyumunu etkileyen bazı faktörlerin incelenmesi. Yaşlı Sorunları Araştırma Dergisi, 8(1), 12-21.
- Kara, F. M., Kelecek, S., & Aşçı, F. H., (2014). Sporcu eşlerinin yaşam doyumu ve yalnızlık düzeylerinin incelenmesi. Spor Bilimleri Dergisi Hacettepe J. of Sport Sciences, 25 (2), 55-66.
- Koçak, Ö. F. (2016). Kişilerarası çatışmalar ve yaşam doyumu ilişkisi: üniversite öğrencileri üzerinde bir araştırma. Journal of International Social Research, 9 (43), 1956-1977.
- Köker, S. (1991). Normal ve Sorunlu Ergenlerin Yaşam Doyumu Düzeyinin Karşılaştırılması. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Mutz, M., Reimers, A. K., & Demetriou, Y. (2020). Leisure time sports avtivities an life satisfaction: Deeper insights based on a represantative survey from Germany. Applied Research in Qoality of Life, 16, 2155-2171.
- Okuyucu, C. (2012). Sakarya Üniversitesinde Görevli Öğretim Elemanlarının Rekreatif Katılımlarının Sosyo-Psikolojik Boyutları. Yayınlanmamış doktora tezi, Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
- Özdemir, E., & Aydoğan, H. (2021). Büyükşehir Belediyelerinin Faaliyet Raporlarında Spor- Trabzon Büyükşehir Belediyesi Örneği. F. Güven & H. T. Esen (Ed.), Beden Eğitimi ve Spor Araştırmaları içinde (s.167-176). Efe Akademi.
- Özdemir, S., Karaküçük, S., Gümüş, M., & Kıran, S. (2006). Türkiye Taş Kömürü Kurumu Genel Müdürlüğü’nde çalışan yeraltı işçilerinin boş zamanlarını değerlendirme alışkanlıklarının belirlenmesi, 9. Uluslararası Spor Bilimleri Kongresi, Muğla, s.10.
- Özkul, R., Cömert, M., (2018). Ortaokul öğretmenlerinde yaşam doyum düzeyi. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 20 (3), 707-724.
- Özşaker, M. (2012). Gençlerin serbest zaman aktivitelerine katılamama nedenleri üzerine bir inceleme. Selçuk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 14(1): 126-131.
- Öztan, P. (2019). LGBTİ Bireylerin Serbest Zaman Egzersiz Düzeyleri, Serbest Zaman Engelleri ve Motivasyonlarının İncelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Akdeniz
- Robitschek, C. (1998). Personal growth ınitiative: the construct and its measure, measurement & evaluation in counseling & development. American Counseling Association, 30 (4),
- Schmitter, C. (2003). Life satisfaction in centenarians residing in long-term care, http://www.mmhc.com/articles/NHM9912/cutillo.html.
- Şahin, A., (2019). Üniversite Öğrencilerinde Bilinçli Farkındalık ile Yaşam Doyumu ve İyi Oluş Arasındaki İlişkiler. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Üsküdar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Şekeroğlu, M., (2013). Gençlik ve Spor Bakanlığı, Spor Genel Müdürlüğü Merkez Teşkilatı Çalışanlarının İş-Aile ve Aile-İş Çatışmalarının Yaşam Doyumuyla İlişkisinin İncelenmesi. Yayınlanmamış doktora tezi, Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitsüsü.
- Şimşek, E. (2011). Örgütsel İletişim ve Kişilik Özelliklerinin Yaşam Doyumuna Etkileri. Yayınlanmamış doktora tezi, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Turhal, S. N., Altınışık, Ü., & Şahin, M. Y. (2020). Leisure management skills of faculty of sport sciences students. Ambient Science, 7(Sp1), 203-207.
- Uslu, O. (2017). Babacan Liderlik Algısı ve Yöneticiye Güven İlişkisinde Kültürel Değerlerin Etkisi. Yayınlanmamış doktora tezi. Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Yalçın, İ., & Malkoç, A. (2013). Adaptation of Personal Growth İnitiative Scale-II to Turkish and investigation of psychometric properties. Düşünen Adam – The Journal of Psychiatry and Neurological Sciences, 26(3), 258-266.
- Yenihan, B., Öner, M., & Balcı, B. (2016). İş doyumu ve yaşam doyumunun demografik özelliklerle ilişkisi: Sakarya'daki AVMlerin çalışanları üzerine bir araştırma. Siyaset, Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, 4(1), 33-49.
- Yücel, U. & Tintaş, P. (2022). Ebelik öğrencilerinin sosyal destek algıları ve kişisel gelişim yönelim düzeylerinin incelenmesi. Adnan Menderes Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi, 6(1), 10-20.
- Zehir, T., (2016). Evlilik Uyumu ve Yaşam Kalitesi Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Üsküdar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
