Author:
Abstract
Çoğunlukla bir görüntü sanatı olarak kabul edilen sinemasal anlatılarda, ses boyutu hep göz ardı edilegelmiştir. Bunun nedeni, sesin, görsel olana mekanik biçimde eklemlenen bir unsur olarak görülme anlayışıdır; oysa sinemasal yaratılar, sahip oldukları anlatım (temsil ve ifade) niteliğiyle, bir ses sanatı olarak da görülüp değerlendirilebilecek anlatı inşasına sahiptirler. Filmsel metinlerde ses ve görüntüler, karşılıklı olarak birbirlerinin üzerine kendi özgül anlam boyutlarını ekleyerek, anlam çoğalmaları yaratmakta, hatta bazen kilit roller bile oynayabilmektedirler. Görüntü ve sesler arasındaki ilişkisi karmaşık bir etkileşim içindeki bağıl denge üzerine kurulu olan sinemasal anlatılarda, sesler, yapısal, fonksiyonel ve semantik olmak üzere, birbiriyle çakışan üç düzlem üzerinden inşa edilir. Bu çalışmada, fonksiyonel düzlemin salt uzamsal ve zamansal boyutları ele alınarak, görsel-işitsel kurulumun nasıl oluşturulduğu irdelenmektedir. Seslerin uzamsal ve zamansal ilişkile
Keywords
Abstract
In cinematographic narrative which is mainly considered as a visual art the sound dimentions has always been ignored. The reason for that is the mentality of considering the sound is an element attached mechanically to visual one; but cinematographic creations having their narrative (representation and expression) quality possess the narrative building seen and evaluated as a sound art. In filmic texts, the sounds and images by attaching mutually the dimentions of their specific senses on each other bring about sense multiplication, even sometimes play a key role. In cinematographic narratives that are installed on relative balance which is in a complex interaction with the relations between image and sound, the sound are structured through 3 planes as being structural, functional and semantics. In this study, taking the absolute spatial and temporal dimentions of functional plane, the way of audiovisual setup is examined. How spatial and temporal relations of sounds were build u